தமிழச்சியின் கத்தி
- புரட்சிக் கவிஞர் பாரதிதாசன்
மின்னுரையாக்கம்: திருமதி.சுகிதா அரசு, டொரோண்டோ, ஒண், கனடா.
பிழை திருத்தம்: திரு.பா.கா.இளங்கோ, ஈரோடு, தமிழ்நாடு, இந்தியா.
உயருரைக் குறிமொழியாக்கம்:
This webpage presents the Etxt in Tamil script but in Unicode encoding.
To view the Tamil text correctly you need to set up the following:
i). You need to have Unicode fonts containing Tamil Block (Latha,
Arial Unicode MS, TSCu_Inaimathi, Code2000, UniMylai,...) installed on your computer
and the OS capable of rendering Tamil Scripts (Windows 2000 or Windows XP).
ii)Use a browser that is capable of handling UTF-8 based pages
(Netscape 6, Internet Explorer 5) with the Unicode Tamil fontchosen as the default font for the UTF-8 char-set/encoding view.
.
In case of difficulties send an email request to
kalyan@geocities.com or
kumar@vt.edu
© Project Madurai 1999 - 2003
You are welcome to freely distribute this file, provided this header page is kept intact.
| 1 | சுதரிசன் சிங்க் துடுக்கு | மின்பதிப்பு |
| 2 | சுதரிசன் சூழ்ச்சி | மின்பதிப்பு |
| 3 | திம்மன் பூரிப்பு | மின்பதிப்பு |
| 4 | சுதரிசன் நினைவு | மின்பதிப்பு |
| 5 | அவன் பொய்யுரை | மின்பதிப்பு |
| 6 | சுப்பம்மா தொல்லை | மின்பதிப்பு |
| 7 | திம்மன் ஆவல் | மின்பதிப்பு |
| 8 | காடு | மின்பதிப்பு |
| 9 | சிங்கம் | மின்பதிப்பு |
| 10 | சுப்பம்மா | மின்பதிப்பு |
| 11 | பொன்துளிர் | மின்பதிப்பு |
| 12 | வானப்படம் | மின்பதிப்பு |
| 13 | புதிய சிப்பாய் | மின்பதிப்பு |
| 14 | அன்றிரவு | மின்பதிப்பு |
| 15 | மகிழ்ந்திரு | மின்பதிப்பு |
| 16 | சுதரிசன் மயக்கம் | மின்பதிப்பு |
| 17 | சுப்பம்மா நிலை | மின்பதிப்பு |
| 18 | திம்மன் நிலை | மின்பதிப்பு |
| 19 | சுதரிசன் நிலை | மின்பதிப்பு |
| 20 | இங்கே செல்லாது | மின்பதிப்பு |
| 21 | சேரிக்குள் சென்றாள் | மின்பதிப்பு |
| 22 | மன்னனைக் கண்டாள் | மின்பதிப்பு |
| 23 | இருமாதரும் அழைத்தார்கள் | மின்பதிப்பு |
| 24 | சேரித்தலைவன் செங்கான் | மின்பதிப்பு |
| 25 | செங்கான் உண்ண அழைத்தான் | மின்பதிப்பு |
| 26 | சோற்றில் நஞ்சு | மின்பதிப்பு |
| 27 | உண்ண எழுந்தாள் | மின்பதிப்பு |
| 28 | நஞ்சுண்டு வீழ்ந்தாள் | மின்பதிப்பு |
| 29 | மன்னன் வந்தான் | மின்பதிப்பு |
| 30 | திம்மன் நான் என்றான் | மின்பதிப்பு |
| 31 | அத்தான் என்றெதிர் வந்தாள் | மின்பதிப்பு |
| 32 | மறவர் திறம் பாடு | மின்பதிப்பு |
| 33 | குதிரைவீரர் வருகின்றார்கள் | மின்பதிப்பு |
| 34 | மேற்பார்வையாளன் | மின்பதிப்பு |
| 35 | அவள் பிடிப்பட்டாள் | மின்பதிப்பு |
| 36 | தேசிங்குக்குச் சேதி எட்டிற்று | மின்பதிப்பு |
| 37 | சுப்பம்மாவை இழுத்து வந்தார்கள் | மின்பதிப்பு |
| 38 | தேசிங்கு முன் வந்தாள் | மின்பதிப்பு |
| 39 | முற்றிய பேச்சு | மின்பதிப்பு |
| 40 | தேசிங்கு சினம் | மின்பதிப்பு |
|
தில்லியில் பாதுசா செங்கோல் செலுத்தினான்; ஆர்க்காட்டுப் பகுதி அவன்ஆ ணைப்படி நவாப்பினால் ஆட்சி நடத்தப் பட்டது. நுவலும்அவ் வார்க்காடு நூற்றெழு பத்திரண்டு பாளைய மாகப் பகுக்கப் பட்டது; பாளையத் தலைவர்பேர் பாளையப் பட்டுகள்; பகர்நற் செஞ்சிப் பாளையப் பட்டாய்த் தேசிங்கு வாழ்ந்தான் சிற்சில ஆண்டுகள். தேசிங்கு வடக்கிருந்து தென்னாடு போந்தவன்; தமிழரை இகழும் தன்மை வாய்ந்தவன்; தேசிங் கினையும் தென்னாடு வெறுத்தது. சிப்பாய் களிலே சிலர்க்கொரு தலைவன் இருப்பான். 'சுபேதார்' என்ப தவன்பெயர். சுதரிசன் சிங்க்எனும் சுபேதா ருக்குத் தேசிங் கிடத்தில் செல்வாக் குண்டு. புதுவைக் கடற்கரை போனான் சுதரிசன்; வருகையில் இடையில் வளவனூர்ப் புறத்தில் தென்னந் தோப்பில் திம்மனைக் கண்டான். தௌிவிலாத் தமிழில் திம்மனைக் கேட்டான்: உன்னதா இந்தத் தென்னந் தோப்பென்று! திம்மன் ஆம்என்று செப்பி வரவேற்றுக் குளிர்ந்த இளநீர் கொடுத் துதவினான். சுதரிசன் உன்வீடு தொலைவோ என்றான். அருகில் என்றான் அன்புறு திம்மன். சுதரிசன் அவனின் தோழன் ரஞ்சித்தும் திம்மன் வீடு சேர்ந்தனர்; இருந்தார்! மாடு கறந்து வழங்கினான் பாலும்; ஆடு சமைத்தும் அருத்தினான் திம்மன். திண்ணையில் சுதரிசன் திம்மன் ரஞ்சித் உண்ட இளைப்பொடும் உட்கார்ந் திருந்தனர். திம்மன் மனைவி 'சுப்பம்மா' என்பவள் எம்மனி தனையும் ஈன்ற பிள்ளையாய்க் கொள்ளும் உள்ளம் கொண்டவள் பிள்ளை இல்லாதவள் ஆத லாலே! |
|
சுதரிசன்சிங்க் திம்மனிடம் பேசு கின்றான்; எதையோதான் பேசுகின்றான் சுப்பம் மாமேல் இதையறியான் திம்மன்ஒரு கவட மில்லான்; கதைநடுவில் சுதரிசன்சிங்க் தண்ணீர் கேட்பான்; உளம்பூத்த சுதரிசனின் ஆசைப் பூவும் தளதளத்த கனியாகிப் போன தாலே மளமளென நடத்தஒரு திட்டம் போட்டான்; குளத்தெதிரில் மரத்தினிலே கட்டி வைத்த 'விருந்தினரை வரவேற்பான் தமிழன்; அந்த மருந்தேனும் வந்தவர்கள் பசித் திருக்க இருந்துவரும் பண்பாகும். எனினும் வந்தோன் துரும்பேனும் நினையாத தாலே இந்நாள் 'குதிரைகண்டு வருகின்றேன்' என்று திம்மன் முதிராத பழத்துக்குக் காத்தி ருந்து அதிராத மொழியாலே அதிரும் ஆசை 'இதுகேட்பாய் சுப்பம்மா சும்மா வாநீ 'ஏன்'என்று வந்துநின்றாள். 'சுப்பம் மாநீ நானிருக்கும் செஞ்சிக்கு வருகின் றாயா? மான்அங்கே திரிவதுண்டு மயில்கள் ஆடும் கானத்தில் வள்ளிபோல் தனியாய் இங்கே 'இல்லையே! நான்வேல னோடு தானே சொல்லினாள்; சுதரிசனின் வஞ்சம் கண்டாள்; இல்லத்தின் எதிரினிலே சிறிது தூரம் வல்லை' என்று முணுமுணுத்தாள். சுதரி சன்சிங்க் 'சுப்பம்மா வுக்கிழைத்த தீமை தன்னைச் தப்புவந்து நேர்ந்துவிடும்; கொண்ட நோக்கம் அப்போதே எதிர்ப்பட்ட திம்ம னின்பால் 'அப்பாநீ இங்கிருந்து துன்ப முற்றாய். தரும்வண்ணம் மன்னரிடம் சொல்வேன்; மன்னர் திரும்புகின்ற பக்கமெலாம் காட்டு மேடு விருந்தாக்கிப் போட்டஉன்னை மறக்க மாட்டேன் கரும்புவிளை கொல்லைக்குக் காவல் வேண்டும். இளமங்கை உன்மனைவி நல்ல பெண்தான் 'குளக்கரைக்குப் போ'என்றேன் நீயும் போனாய் உளம்சம்ம தித்ததா? வந்தோம் உன்பால்! இளக்கார மாய்ப்பேசும் ஊர்பெண் ணென்றால் ஒருமணிநே ரம்பழகி னாலும் நல்லார் பருகினேன் உன்வீட்டுப் பசும்பால் தன்னைப் ஒருநாளும் மறப்பதில்லை. செஞ்சிக் கேநான் வருவாய்நீ! சிப்பாய்என் றாக்கி உன்னை இரண்டுநா ளில்வருவேன் உன்க ருத்தை வருவதிலே உனக்குமிக நன்மை உண்டு! கருதாதே நம்நட்பைப் புதிய தென்று! பெரிதப்பா உன்அன்பு! கரையே இல்லை! |
|
'நற்காலம் வந்ததடி பெண்ணே - இங்கு சொற்போக்கில் வந்தவிருந் தாளி - அவன் பற்காட்டிக் கெஞ்சவில்லை நாமும் - நம் புற்காட்டில் நாளும்உழைத் தோமே - செஞ்சி என்றுபல திம்மன்உரைத் திட்டான் - அவன் 'தென்னைஇளந் தோப்புமுதி ராதா? - நம் சின்னஎரு மைவிலைக்கு விற்றால் - கையில் என்னஇருந் தாலும்சுபே தாரை - நான் நம்குடிக்கு நாம்தலைமை கொள்வோம் - கெட்ட பங்கமென்று நாமும்அறி வோமே - இதில் 'தங்கமயி லேஇதனைக் கேட்பாய் - என்சொல் பொங்குதடி நெஞ்சில்எனக் காசை - செஞ்சிப் தின்றதனை நாடொறுமே தின்றால் - நல்ல தென்னையையும் குத்தகைக்கு விட்டுப் - புன் பின்னும் உள்ள காலிகன்று விற்று - நல்ல சின்னதொரு வீட்டினையும் விற்று - நல்ல நாளைஇங்கு நல்லுசுபே தாரும் - வந்து காளைஒன்றை விற்றுவரு கின்றேன் - உன் வேளையொடு சோறுசமைப் பாயே - அந்த காளிமுத்துத் தோட்டத்தினில் பாகல் - உண்டு கார்மிளகு நீர்இறக்கி வைப்பாய் - நல்ல மோரெடுத்துக் காயமிட்டுத் தாளி - நல்ல சீருடைய தாகிய தென்பாங்கு - கறி நேரில்வட பாங்கும்மிக வேண்டும் - நல்ல பாண்டியனின் வாளையொத்த வாளை - மீன் தூண்டிலில் வரால்பிடித்து விற்பார் - பெருந் வேண்டியதைத் தின்னட்டும் சுபேதார்' - என்று தாண்டிநடந் தார்இரண்டு பேரும் - உண்ணத் |
|
செஞ்சிக்குச் சென்றிருந்த சுதரி சன்சிங்க் வஞ்சியிடம் நினைவுமாய் இருந்தான். அன்று கொஞ்சமுமே தூங்காமல் விடியு மட்டும் நஞ்சான வேலையிலே மாட்டிக் கொண்டான்! 'தெற்குவா சல்காப்போன் எவன்காண்' என்று நிற்கும்சிப் பாய்உரைத்தான். சுதரி சன்சிங்க் முற்றிலுமே அவள்நினைவால் நலிந்தே னப்பா விற்புருவ அம்புவிழி பாய்ந்த தோஎன் அப்படியோர் மங்கையினைப் பார்த்த தில்லை. ஒப்படியென் றால்அவளோ ஒப்ப மாட்டாள். கைப்பிடியில் வைத்துவிட்டால் என்க ருத்துக் எப்படியும் போய்ச்சேர வேண்டும்' என்றான் |
|
'என்மீதில் ஆசைஅவட் கில்லா மலும்இல்லை; என்மீதில் ஆசையே இல்லா தவள்போலே ஏன்நடந்தாள் என்றுகேள்; என்னை இன்னானென்று தான்அறிவ தற்குள்தன் னைக்காட்டிக் கொள்வாளா? மட்டுப் படுத்தினாள் நெஞ்சை! வளர்காதல் கட்டுப் படுத்தினேன் நானும் கடைசிவரை! அன்னவளின் நெஞ்சத்தின் ஆழத்தை என்சொல்வேன்? என்மீதில் ஆசையே இல்லாதவள் போலும் வீட்டுக்கா ரன்மேல் விருப்பமுடை யாள்போலும் காட்ட நடந்துபோய்க் கண்ணால் வழிபார்த்து நெஞ்சத்தை மட்டும்என் நேயத்தில் வைத்தாளே! வஞ்சி திறமை வரைதல் எளிதா? குறுநகைப்பும் கொஞ்சும் கடைநோக்கும் கூட்டி உறுதி குறித்தாள் உனக்குத் தெரியாமல். மேலும் இதுகேட்பாய் வீட்டில் நடந்தவற்றை. ஓலைத் தடுக்கில்நான் திண்ணையில்உட் கார்ந்திருந்தேன்; உள்ளிருந்து பார்ப்பாள் ஒளிந்துகொள்வாள்; என்முகந்தான் கள்ளிருந்த பூவோ! களிவண்டோ மாதுவிழி! 'தன்கணவன் எப்போது சாவானோ, இச்சுதரி சன்கணவன் ஆவதென்றோ' என்பதவள் கவலை. இன்னும் விடியா திருக்குதடா ரஞ்சித்சிங்க்; பொன்னங் கதிர்கிழக்கிற் பூக்கா திருக்குதடா! சேவலும் கூவா திருக்குதடா! செக்குந்தான் காவென்றும் கர்ரென்றும் கத்தா திருக்குதடா! மாவின் வடுப்போன்ற கண்ணாள்காண்! மாங்குயிற்கும் கூவும் இனிமைதனைச் சொல்லிக் கொடுப்பவள்காண்! யாவரும் தம்அடிமை என்னும் இரண்டுதடும் கோவைப் பழமிரண்டின் கொத்து! நகைமுல்லை! அன்னம் பழித்தும் அகத்தில் குடிபுகுந்தும் பின்னும்எனை வாட்டுகின்ற பெண்நடைபோற் காணேன்! கொடிபோல் இடைஅசைந்து கொஞ்சுகையில், யானைப் பிடிபோல் அடிகள் பெயர்க்கையிலே அம்மங்கை கூட்ட வளையல் குலுங்கக்கை வீசிடுவாள் பாட்டொன்று வந்து பழிவாங்கிப் போடுமடா! அன்னவள்தான் என்னுடைய வாழ்வே! அழகுடையாள் என்னைப் புறக்கணித்தல் என்பதென் றன்சாவு! நிலவுமுகம் அப்பட்டம்! சாயல் நினைத்தால் கலப மயிலேதான்! கச்சிதமாய்க் கொண்டையிட்டுப் பூச்சூடி மண்ணிற் புறப்பட்ட பெண்ணழகை மூச்சுடையேன் கண்டுவிட்டேன்; செத்தால் முகமறப்பேன்' என்று சுதரிசன்சிங்க் சொன்னான். இரவில்நொடி ஒன்றொன்றாய்ப் போபோஎன் றோட்டி ஒருசேவல் நெட்டைக் கழுத்தை வளைக்க நெடும்பரியைத் தட்டினான்; வீட்டெதிரே சாணமிடும் சுப்பம்மா அண்டையிலே நின்றான்! வரவேற்றாள் அன்னவனைக் கண்ட இனியகற் கண்டு! |
|
அப்போது தான்திம்மன் கண்விழித்தான்! 'ஆ'என்றான்; 'எப்போது வந்தீர்கள்?' என்றெழுந்தான் - 'இப்போது தான்வந்தேன்' என்றான் சுதரிசன். 'தங்கட்கு மீன்வாங்க நான்போக வேண்டுமே - ஆனதினால் இங்கே இருங்கள் இதோவருகின் றே'னென்று தங்காது திம்மன் தனிச்சென்றான் - அங்கந்தச் சுப்பம்மா தன்னந் தனியாகத் தோட்டத்தில் செப்புக் குடம்துலக்கிச் செங்கையால் - இப்புறத்தில் வைக்கத் திரும்பினாள்; வந்த சுதரிசன்சிங்க் பக்கத்தில் நின்றிருந்தான்; பார்த்துவிட்டாள் - திக்கென்று தீப்பற்றும் நெஞ்சோடு 'சேதிஎன்ன?' என்றுரைத்தாள். 'தோப்புக்குப் போகின்றேன் சொல்லவந்தேன் - சாப்பிட்டுச் செஞ்சிக்குப் போவதென்ற தீர்ப்போடு வந்தேன்.நீர் அஞ்சிப்பின் வாங்காதீர்; அவ்விடத்தில் - கெஞ்சி அரசரிடம் கேட்டேன்; அதற்கென்ன என்றார். அரசாங்கத் துச்சிப்பாய் ஆக்கி - இருக்கின்றேன் திம்மனுக்கு நான்செய்ய வேண்டியதைச் செய்துவிட்டேன். ஐம்பது வராகன் அரசாங்கச் - சம்பளத்தை வாங்கலாம் நீங்கள் வயிறாரச் சாப்பிடலாம்; தீங்கின்றி எவ்வளவோ சேர்க்கலாம் - நாங்களெல்லாம் அப்படித்தான் சேர்த்தோம். அதனால்தான் எம்மிடத்தில் இப்போது கையில் இருப்பாக - முப்பத்து மூவா யிரவரா கன்சேர்த்து மூலையிலே யாவருங் காணாமல் இருத்தினோம்; - சாவுவந்தால் யாரெடுத்துப் போவாரோ? பெண்டுபிள்ளை யாருமில்லை. ஊரெடுத்துப் போவதிலும் உங்கட்குச் - சேருவதில் ஒன்றும் கவலையில்லை. உங்கட்குப் பிள்ளைகள் இன்றில்லை யேனும் இனிப்பிறக்கும்; - என்பிள்ளை வேறு பிறர்பிள்ளை வேறா? இதைநீயே கூறுவாய்' என்று சுதரிசன் - கூறினான். 'திண்ணையிலே குந்துங்கள்' என்றுரைத்தாள் சேல்விழியாள். வெண்ணெய்என்ற பிள்ளைக்கு மண்ணையள்ளி - உண்ணென்று தந்ததுபோல் இவ்வாறு சாற்றினளே - இந்தமங்கை என்று நினைத்த சுதரிசன் திண்ணைக்கே ஒன்றும்சொல் லாமல் ஒதுங்கினான் - பின்அவளோ கூடத்தைச் சுற்றிக் குனிந்து பெருக்கினாள்; 'மாடத்திற் பற்கொம்பு வைத்ததுண்டோ? - தேடிப்பார்' என்றுரைத்துக் கொண்டே எதிர்வந்து 'சுப்பம்மா ஒன்றுரைக்க நான்மறந்தேன் உன்னிடத்தில் - அன்றொருநாள் செஞ்சியில் ஒருத்தி சிவப்புக்கல் கம்மலொன்றை அஞ்சு வராகன் அடகுக்குக் - கெஞ்சினாள் முற்றுங் கொடுத்தேன் முழுகிற்று வட்டியிலே. சிற்றினச் சிவப்போ குருவிரத்தம் - உற்றதுபோல் கோவைப் பழத்தில் மெருகு கொடுத்ததுபோல் தீவட்டி போல்ஒளியைச் செய்வதுதான் - தேவை யுண்டா? என்று சுதரிசன் கேட்டான். 'எனக்கதுஏன்?' என்றுசுப் பம்மா எதிர்அறைக்குச் - சென்றுவிட்டாள். திண்ணைக்குச் சென்றான் சுதரிசன்சிங்க். இன்னுமென்ன பண்ணுவேன் என்று பதறுகையில் - பெண்ணாள் தெருவிலே கட்டிவைத்த சேங்கன்று தின்ன இருகையில் வைக்கோலை ஏந்தி - வரக்கண்டே 'இப்பக்கம் நன்செய்நிலம் என்ன விலை?'என்றான். 'அப்பக்கம் எப்படியோ அப்படித்தான் - இப்பக்கம்' என்று நடந்தாள். இவனும் உடன்சென்றே 'இன்றுகறி என்ன?' எனக்கேட்டான் - ஒன்றுமே பேசா திருந்தாள். பிறகுதிண் ணைக்குவந்தான். கூசாது பின்னும் குறுக்கிட்டு - 'நீசாது வேலைஎலாம் செய்கின்றாய்; வேறு துணையில்லை காலையிலி ருந்துநான் காணுகின்றேன் - பாலைக் கறப்பாயா? எங்கே கறபார்ப்போம்' என்றான். அறப்பேசா மல்போய் அறைக்குள் - முறத்தில் அரிசி எடுத்தாள். அவனும் அரிசி பெரிசிதன் என்றுரைத்தான். பேசாள் - 'ஒருசிறிய குச்சிகொடு பற்குத்த' என்பான். கொடுத்திட்டால் மச்சுவீ டாய்இதையேன் மாற்றவில்லை? - சீச்சீ இதுபோது மாஎன்பான். சுப்பம்மா இந்தப் புதுநோயை எண்ணிப் புழுங்கிப் - பதறாமல் திம்மனுக் கஞ்சித் திகைத்தாள்.அந் நேரத்தில் திம்மனும் வந்தான் சிடுசிடுத்தே - 'இம்மட்டும் வேலையொன்றும் பாராமல் வீணாக நீவீட்டு மூலையிலே தூங்கினாய் முண்டமே! - பாலைவற்றக் காய்ச்'சென்றான். சென்றாள் கணவனது கட்டளைக்குக் கீச்சென்று பேசாக் கிளி. |
|
காலை உணவருந்திச் - சுதரிசன் ஓலைத் தடுக்கினிலே - திண்ணைதனில் 'வேலை கிடைக்கும்என்றீர் - உடனே நாலைந்து நாட்களுக்குப் - பிறகு என்றுதிம் மன்வினவச் - சுதரிசன் இன்று கிளம்பிவந்தால் - நல்லபயன் ஒன்றும் பெரிதில்லைகாண் - திம்ம,நீ மன்னர் இடத்தினிலே - உன்னையும் காட்டி முடித்தவுடன் - கட்டளையும் வீட்டுக்கு நீவரலாம் - சிலநாள் போட்ட தலைப்பாகை - கழற்றிடப் மாட்டிய சட்டையினைக் - கழற்றியும் எண்பது பேருக்குநான் - உதவிகள் மண்ணில் இருப்பவர்கள் - நொடியினில் கண்ணிருக் கும்போதே - இவ்வரிய நண்ணும் அனைவருக்கும் - இயன்றிடும் வண்டியினை அமர்த்து - விரைவினில் உண்டி முடிந்தவுடன் - வண்டிதான் நொண்டி எருதெனினும் - செஞ்சியினை கண்டிடும் பத்துமணி - இரவினில் வீட்டையும் பேசிவிட்டேன் - இருவரை கோட்டையிற் சிப்பாயாய் - அமரும் காட்டு மனிதர்அல்லர் - என்றுநான் கேட்டு மகிழ்ந்தார்கள் - நிழல்போல் திம்மன் இதுகேட்டான் - கிளம்பிடத் 'பொம்மை வரும்'என்றதும் - குழந்தைகள் 'உம்'என்று தான்குதித்தான் - விரைவினில் அம்முடி வின்படியே - தொடங்கினர் |
|
'நாளைநடப் பதைமனிதன் அறியான்' என்று காளைஇரண் டிழுக்கின்ற வண்டி ஏறிக் தேளையொத்த சுதரிசனின் பேச்சை நம்பிச் வேளைவர வில்லைஎன்று சுப்பம் மாவும் குதிரைமேல் சுதரிசனும் ஏறிக் கொண்டு முதிர்மரத்தில் அடங்கினபோய்ப் பறவை யெல்லாம்; கதிர்அடிக்கும் நரிகள்அடங் கினநு ழைக்குள். உதிர்ந்திருந்த சருகினிலே அதிர்ச்சி ஒன்றே மெதுவாகப் பேசுகின்ற பேச்சுங் கேட்டார்; சுதரிசனின் எதிர்நோக்கி வந்திட் டார்கள்; எதிர்வருவோர் அடையாளம் தெரிய வில்லை. இதோகுதிரை என்றார்கள் வந்த வர்கள்; பறந்துவிட்டான் சுதரிசன்போய்! வண்டிக் குள்ளே இறங்கி'எமை ஒன்றும்செய் யாதீர்' என்றான். 'பிறந்துவளர்ந் திட்டஊர் வளவ னூர்தான்; 'உறங்குபவர் யார்உள்ளே?' என்று கேட்டார். என்றுரைத்தான். 'இன்னும்யார்?' என்று கேட்டார். கன்னலைப்போல் மொழியுடையாள் துடிது டித்தாள்! தன்கதையைக் கூறினான்; கேட்டார். அன்னோர் பன்னாளும் தமிழர்களின் மானம் போக்கிப் தமிழ்மொழியை இகழ்கின்றான், தமிழர் தம்மைத் தமதுநலம் கெடுக்கின்றான்; தன்நாட் டாரைத் சுமைசுமையாய்ச் செய்துவரும் தீமை தன்னைச் அமுதான மனைவியுடன் வடக்கன் ஆட்சி நல்லதொரு தொண்டுசெய்வாய்; செஞ்சி யாளும் வெல்லஒரு தொண்டு செய்வாய்; கள்வரல்ல சல்லிவேர் பறிப்பதுதான் எமது மூச்சே! இல்லயெனில் உன்எண்ணம் போல்ந டப்பாய்; 'போகின்றாய்?போ! பிறன்பால் வால்கு ழைக்கப் போ!கிண்ணிச் சோற்றுக்குத் தமிழர் மானம் சாகின்ற நிலைவரினும் நினைப்பாய் முன்னைத் 'போகின்றேன் என்னிடத்தில் கத்தி ஒன்று ஐந்துபேர் தரவந்தார் குத்துக் கத்தி! 'தந்தோம்எம் தங்கச்சி வெல்க! வெல்க! வந்தோரின் வியப்புக்கு வரையே இல்லை. பந்தாகப் பறந்திட்ட சுபேதார் சிங்கைப் |
|
'காட்டு வழிதனிலே சிங்கமே! - எம்மைக் ஓட்டம் பிடித்துவிட்ட சிங்கமே! - உங்கள் நீட்டிய உங்கள்கத்தி கள்ளரைக் - கண்டு கூட்டி வழிநடந்து வந்திரே' - என்று 'அங்கே வழிமறித்த யாவரும் - திரு இங்கே எமக்கவர் விரோதிகள் - தக்க உங்கட் கிடர்புரிய எண்ணிடார் - இந்த எங்கே உமைவிடுத்த போதிலும் - உங்கட் |
|
இவ்வாறு கூறிப்பின் சுதரி சன்சிங்க் அவ்விடத்தில் தனிக்குடிசை ஒன்றில் நீவிர் செவ்வையுற ஏற்பாடு செய்வேன்; என்றன் எவ்விதத்தும் விடிந்தவுடன் வருவேன்' இங்கே கைவேலைக் காள்கொடுத்தான்; துணைகொ டுத்தான்; வைவேலை நிகர்கண்ணாள் கண்ணு றக்கம் பொய்வேலைச் சுதரிசன்செய் திடஇ ருக்கும் மெய்யாக வேலைஉண்டோ? அவ்வா றொன்றும் |
|
சுப்பம்மா கால்தூக்கம், சுப்பம் மாவின் தொப்பெனவே இல்லாது மறையும் வண்ணம் அப்போதில் சுப்பம்மா 'அத்தான்' என்றாள்; 'இப்படிப்போ' என்றுபகல் இருளைத் தள்ளி 'அம்மா'என் றிருகையை மேலே தூக்கி திம்மன்எழுந் தான்!அவனும், சுப்பம் மாவும் அம்மலையின் தோற்றத்தைக் கண்டார். காலை செம்மையுறத் தழுவியதால் மலைகோட் டைமேல் |
|
'பொன்னான வானப் படத்தில் - வியிரப் தன்னேர் இலாதமலை எழுதித் - திகழ் உன்னை மகிழ்வித்த காட்சி - எனக்கும் என்றுரைத் தான்நல்ல திம்மன் - அந்த 'விண்மீதில் அண்ணாந்த குன்றம் - அதனை ஒண்ணீழல் செய்திடும் சோலை - யதனை கண்காணும் ஓவியம் அனைத்தும் - அழகு மண்ணிற் பிறந்தோர் எவர்க்கும் - பரிதி மங்கையும் திம்மனும் இயற்கை - அழகில் செங்கையில் மூட்டையொடு வந்தான் - 'புதுமை அங்காந்த வாயோடு திம்மன் - விரைவில் 'சிங்கன் முயற்சி வீணாமோ? - புதிய இந்தா இதைப்போடு! சட்டை! - இதுவும் இந்தா இதைப்போடு! பாகை! - இன்னும் செந்தாழை மடல்போன்ற கத்தி - இடையில் வந்துபோ என்னோடு திம்மா! - விரைவில் |
|
'சுதரிசன்சிங்க் செய்தநன்றி பெரிது கண்டாய்! இதற்கிடையில் சுதரிசன்சிங்க் 'நாளைக் குத்தான் 'அதுவரைக்கும் நான்தனியாய் இருப்ப துண்டோ 'இதுசரிதான் இன்றிரவே உனைய னுப்ப 'சிங்குநமக் கிருபெண்கள் துணைவைத் தாரே 'இங்கெதற்கும் அச்சமில்லை சுப்பம் மாநீ பொங்கிவரும் மகிழ்ச்சியிலே பூரித் தானாய்ப் சுங்குவிட்ட தலைப்பாகை கட்டிக் கொண்டு |
|
மாலை ஆயிற்று! வரும்வழி பார்த்துச் சோலை மலர்விழி துளிகள் உதிர்க்கக் குடிசையின் வாசலில் குந்தி யிருந்தாள்! சுப்பம் மாவுக்குத் துணையாய் இருந்த குப்பும் முருகியும் செப்பினார் தேறுதல். குப்பு 'மங்கையே, சிப்பாய் இப்போது வருவார்; அதற்குள் வருத்தமேன்?' என்றாள். முருகி, 'இதற்கே உருகுகின் றாயே சிப்பாய் வேலைக் கொப்பிச் சென்றவர் மாசக் கணக்காய் வாரக் கணக்காய் வீட்டை மறந்து கோட்டையில் இருப்பார்; எப்படி உன்னுளம் ஒப்பும்?' என்றாள். கோதைசுப் பம்மா கூறு கின்றாள்: 'புயற்காற்று வந்து போகாது தடுப்பினும் அயலில் தங்க அவருக்குப் பிடிக்காது; நெஞ்சம் எனைவிட்டு நீங்கவே நீங்காது; பிரிந்தால் எனக்கும் பிடிக்கா துலகமே! வீட்டை விட்டவர் வௌியே செல்வது கூட்டைவிட் டுயிர்வேறு கூடு செல்வதே! அதென்ன மோயாம் அப்படிப் பழகினோம். அயல்போ வாரெனில் அதுவும் எங்கே? வயல்போ வதுதான். வலக்கைப் பக்கத்து வீடு, மற்றொரு வீடு, தோப்பு மாமரம் அதனருகு வயல்தான்! முருகியே இப்போ தென்ன இருக்கும் மணி?அவர் எப்போது வருவார்?' என்று கேட்டாள்! குப்பு,மணி ஆறென்று கூறினாள்! முருகி விளக்கு வைக்கும் வேளை என்றாள்! குப்பு, முருகி, சுப்பம்மா இவர் இருந்த இடமோ திருந்தாக் குடிசை! நாற்பு றம்சுவர் நடுவி லேஓர் அறையு மில்லை. மறைவு மில்லை. வீட்டு வாசல், தோட்ட வாசல் இருவா சல்களும் நரிநுழை போலக் குள்ள மாகவும் குறுக லாகவும் இருந்தன. முருகி எழுந்து விளக்கை ஏற்றிக் கும்பிட்டுச் சோற்றை வட்டித்தாள். குப்பு மகிழ்ந்து குந்தினாள் சாப்பிட. சுப்பம் மாமுகம் சுருக்கிக் கூறுவாள்: 'கணவர் உண்டபின் உணவு கொள்வேன்; முதலில் நீங்கள் முடிப்பீர்' என்றனள். குப்பு 'வாவா சுப்பம் மாநீ இப்படி வா!நான் செப்புவ தைக்கேள். வருவா ரோஅவர் வரமாட் டாரோ? சிப்பாய் வேலை அப்படிப் பட்டது. உண்டு காத்திரு. சிப்பாய் வந்தால் உண்பார்; உணவு மண்ணாய் விடாது. சொல்வதைக் கேள்'என்று சொல்லவே மங்கை 'சரிதான் என்று சாப்பிட் டிருந்தாள். காலம் போகக் கதைகள் நடந்தன. முருகி வரலாறு முடிந்ததும் குப்பு மாமியார் கதையை வளர்த்தினாள். பிறகு மூவரும் தனித்தனி மூன்று பாயில் தலையணை யிட்டுத் தலையைச் சாய்த்தனர். அப்போது தெருப்புறம் அதிக மெதுவாய் 'என்னடி முருகி' என்ற ஒருகுரல் கேட்டது. முருகி கேட்டதும் எழுந்துபோய் 'ஏனிந் நேரம்' என்று வரவேற்று வீட்டில் அழைத்து வெற்றிலை தந்தாள். இருவரு மாக ஒரேபாய் தன்னில் உட்கார்ந் தார்கள்! உற்றுப் பார்த்த சுப்பம் மாஉளம் துண்டாய் உடைந்தது! சிங்கன் இரவில் இங்கு வந்ததேன்? முருகியும் அவனும் அருகில் நெருங்கி உரையாடு கின்றனர். உறவும் உண்டோ? என்று பலவா றெண்ணி இருக்கையில் முருகிக்குச் சிங்கன் முத்த மிட்டான். குப்பும் கதவினைத் தொப்பென்று சாத்திச் சூழ நடந்து சுடர்விளக் கவித்தாள். 'மேல்என் னென்ன விளையுமோ? கண்ணிலாள் போல்இவ் விருளில் புரளு கின்றேன்; சுதரிசன் சிங்கின் துடுக்குக் கைகள் பதறிஎன் மீது பாய்ந்திடக் கூடுமோ?' என்று நினைத்தாள்; இடையில் கத்தியை இன்னொரு தரம்பார்த்துப் பின்னும் மறைத்தாள். கரைகண்டு கண்டு காட்டாற்றில் மூழ்கும் சேய்போல் நங்கை திடுக்கிடும் நினைப்பில் ஆழ்வதும் மீள்வது மாக இருந்தாள். கருவிழி உறங்கா திரவைக் கழிக்கக் கருதினாள்; ஆயினும் களையுண் டானதால் இருட்சேற் றுக்குள் இருந்த மணிவிழியைக் கரும்பாம் பாம்துயில் கவர இரவு போயிற்றே! இரவு போயிற்றே! |
|
நீரடை பாசியில் | |
| தாமரை பூத்தது | போலே - நல்ல |
| நீலத் திரைகடல் | மேலே - பெருங் |
| காரிருள் நீக்கக் | |
| கதிர்வந்து பூத்ததி | னாலே |
|
வாரிச் சுருட்டி | |
| எழுந்தனன் சிங்கனப் | போது - உடை |
| மாற்றினன் தன்னுடல் | மீது - அவன் |
| நேரில் அழைத்தனன் | |
| வந்துநின் றாளந்த | மாது. |
|
'ஆயிரம் பேரொடு | |
| திம்மனும் அங்கிருக் | கின்றான் - கவாத் |
| தாரம்பம் செய்திருக் | கின்றான் - அவன் |
| ஞாயிறு செல்லத்திங் | |
| கட்கிழ மைவரு | கின்றான். |
|
போயிருந் தாலென்ன | |
| அச்சம் உனக்கென்ன | இங்கு? - ந |
| பொன்போலப் பாயில்உ | றங்கு - இரு |
| தாய்மாரும் உண்டு | |
| துயர்செய்வ தெந்தக்கு | ரங்கு? |
|
ஆவிஉன் மேல்வைத்த | |
| திம்ம னிடத்திலும் | சென்று - நான் |
| ஆறுதல் கூறுவேன் | இன்று - நீ |
| தேவை இருப்பதைக் | |
| கேள்இங்குத் தங்குதல் | நன்று. |
|
கோவை படர்ந்திட்ட | |
| கொய்யாப் பழந்தரும் | தோட்டம் - இங்குக் |
| கூவும் பறவையின் | கூட்டம் - மிக |
|
நாவிற்றுப் போகும் இனிக்கும் பழச்சுளை | ஊட்டம். |
|
தெற்குப் புறத்தினில் | |
| ஓடி உலாவிடும் | மானும் - அங்குச் |
| செந்தினை மாவோடு | தேனும் - உண்டு |
| சற்றே ஒழிந்திடில் | |
| செல்லுவ துண்டங்கு | நானும்! |
|
சிற்றோடை நீரைச் | |
| சிறுத்தையின் குட்டி | குடிக்கும் - அதைச் |
| செந்நாய் தொடர்ந்து | கடிக்கும் - அங்கே |
| உற்ற வரிப்புலி< | |
| நாயின் கழுத்தை | ஒடிக்கும். |
|
மாங்குயில் கூவிஇவ் | |
| வண்ணத் தமிழ்மொழி | விற்கும் - இந்த |
| வையமெலாம் அதைக் | கற்கும் - களி |
| தாங்காது தோகை | |
| விரித்தாடி மாமயில் | நிற்கும். |
|
பாங்கிலோர் காட்டில் | |
| படர்கொடி ஊஞ்சலில் | மந்தி - ஒரு |
| பாறையின் உச்சியை | உந்தி - உயர் |
| மூங்கில் கடுவனை | |
| முத்தமிடும் அன்பு | சிந்தி |
|
கைவைத்த தாவில் பறித்திட லாகும்ப | லாக்காய் - நீ |
| கால்வைத்த தாவில்க | ளாக்காய் - வெறும் |
| பொய்யல்ல நீஇதைப் | |
| போயறி வாய்காலப் | போக்காய். |
|
ஐவிரல் கூட்டி | |
| இசைத்திடும் யாழ்கண்ட | துண்டு - யாழின் |
| அப்பனன் றோவரி | வண்டு? - மக்கள் |
| உய்யும் படிக்கல்ல | |
| வோஇவை செய்தன | தொண்டு? |
|
'போய்வரு வேன்'என்று | |
| சொல்லிச் சுதரிசன் | போனான் - அந்தப் |
| பூவையின் மேல்மைய | லானான் - அவன் |
| வாய்மட்டும் நல்லது; | |
| உள்ளம் நினைத்திடில் | ஈனன். |
|
தூய்மொழி யாளும் | |
| சுதரிச னைநம்ப | வில்லை - என்று |
| தொலையுமோ இப்பெருந் | தொல்லை - என்று |
| வாய்மொழி இன்றி | |
| இருந்தனள் அக்கொடி | முல்லை. |
|
சுதரிசன் தொலைந்தான்! அன்னோன் 'எதற்கும்நீ அஞ்ச வேண்டாம்' சுதரிசன் புகழை யெல்லாம் புதுத்தொல்லை யதனில் மங்கை அழகுள்ள ஆளாம் எங்கும் ஒழுக்கமுள் ளவனாம் சொத்தும் ஒழுகுமாம் காதில் தேனாய் எழுதினால் ஓவி யத்தை நடுப்பகல் உணவா யிற்று; எடுத்தனர் பேச்சை. நங்கை துடித்தனள். 'எனக்குத் தூக்கம் படுத்தனள்; கண்கள் மூடிப் 'பகலெலாம் கணவ ருக்குப் முகங்காட்டிப் போவ தற்கும் நகம்பார்த்துத் தலைகு னிந்து அகம்கெட்ட மாதர் வந்தே உணவுண்டாள் நங்கை அங்கே முணுமுணு என்று பேசி அணுகினார் நங்கை யண்டை தணல்நிகர் சுதரி சன்சிங்க் எதிரினில் சுதரி சன்சிங்க் புதுமலர் முகமேன் வாடிப் குதித்தாடும் பெண்நீ சோர்ந்து அதைஉரை' என்றான். நங்கை 'திம்மனைச் சிங்கம் வந்தா செம்மையாய் இருப்பாய்' என்றான். அம்மங்கை முருகி சென்றாள் 'உம்'என்றாள்; திகைத்தாள் நங்கை! 'நங்கையே இதனைக் கேட்பாய் இங்குநல் லுத்தி யோகம் பொங்கிடும் என்னா சைக்குப் செங்கையால் தொடு; மறுத்தால் 'நான்எதிர் பார்த்த வண்ணம் யான்இங்குத் தனித்தி ருக்க ஏன்என்று கேட்பா ரில்லை தேன்ஒத்த மொழியால் அந்தத் 'கொண்டவர்க் குத்தி யோகம் அண்டமே புரண்டிட் டாலும் அண்டையில் வந்துட் கார்ந்தீர் வண்கையால் 'தொடு' மறுத்தால் உலகில்நான் விரும்பும் பண்டம் தலைமிசை ஆணை யிட்டுச் நிலைகெட்ட பின்னர் இந்த மலையும்தூ ளாகும் நல்ல கொண்டஎண் ணத்தை மாற்றிக் கண்டத்தை விரும்பும்; கைக்கு கண்டஒவ் வொன்றும் நெஞ்சைக் கொண்டொரு நிலையிற் சேர்ப்பார் என்றனள். சுதரி சன்சிங்க் 'நன்றுநீ சொன்னாய் பெண்ணே! இன்றிங்கு நடந்த வற்றைத் என்றனன் கெஞ்சி னான்;'போய் இருளினில் நடந்து போனான் இருளினை உளமாய்க் கொண்ட அருளினால் கூறு கின்றாள் 'ஒருபோதும் இனிநீர் இந்த ஆயிரம் வந்திட் டாலும் போயினும் தீயார் நட்பிற் தாயினும் நல்லார் என்று வாயினால் சொல்லிக் காட்ட கண்ணகி என்னும் இந்தத் பெண்கதை கேட்டி ருப்பீர்; பெண்களே நீரும்! அந்தப் எண்ணமேன் இவ்வா றானீர்? 'யாம்என்ன செய்து விட்டோம்? தீமையைக் கண்டு விட்டாய்? சாமிக்குத் தெரியும் எங்கள் ஏமுரு கியேஇ தென்ன 'சிங்க்இங்கே இருந்தார்; நாங்கள் பங்கமோ இதுதான்? மேலும் தங்கமா யிற்றே! சிங்கு எங்களை இகழ்ந்த தென்ன?' |
|
விடிந்தது சுப்பம் மாவும் வடிந்தது கண்ணீர்! மெய்யும் ஒடிந்தது! தேனி தழ்தான் இடிந்தது! 'செய்வ தென்ன' காலையில் உணவை உண்டார் 'மாலையில் வருவோம் நாங்கள் மூலையில் தூங்கி டாதே; வேலையைப் பார்; சமைத்துக் தனிமையில் இருந்தாள் அந்தத் இனிமையில் தோய்வாள் அந்த நனிமையற் பெருக்கால் என்ன இனிமெய்யாய் இங்கி ருத்தல் |
|
கோட்டையிலே அடைப்பட்டுக் கிடந்தான் வீட்டில் ஓட்டையிலே ஒழுகுவது போலே நீரை வாட்டமுறும் முகமுமாய் இருந்தான். என்றன் வாட்டுகின்றார்! கவாத்தெங்கே? வீணில் தூங்க ஏதோஓர் சூழ்ச்சிஇதில் இருக்கக் கூடும். மாதுதனை எனைவிட்டுப் பிரிப்ப தற்கே தீதேதோ கண்டதால் அன்றோ, அன்று 'தாதுசிங்கைக் கேட்கின்றேன்; வீடு செல்லத் 'எதற்கிங்கே நான்பத்தொன் பதுநாள் தங்கி 'அதற்கென்ன காரணமோ அறியேன்; அந்த மிதக்கின்ற பாய்க்கப்பல் மூழ்கிப் போக கொதிக்கின்ற மனத்தோடு கோட்டைக் குள்ளே கோட்டைக்குள் இவ்விருளாம் கரிய பாம்பு காட்டைநிகர் சேரியிலே அந்தப் பாம்பு 'தோட்டமுண்டு; வயலுண்டு; போக வேண்டாம் கேட்டேனா கிளிக்குச்சொல் வதுபோல் சொன்னாள் |
|
மாவடு வொத்த விழிக்கும் - அவள் காவடிப் பிச்சைஎன் றேனே - அந்தக் தூவடி என்உடல் மீதில் - உன் ஆவி நிலைத்திடும் என்றேன் - அவள் என்று சுதரிசன் எண்ணி - எண்ணி ஒன்று நினைத்தனன் சூழ்ச்சி - மிக பின்புறக் கோட்டையை நாடிச் - சில தன்துணை வர்களைக் கண்டான் - கண்டு கோட்டையில் வேறொரு பக்கம் - வந்து நாட்டம் அனைத்தும் உரைத்தான் - அவர் 'பாட்டு நிகர் மொழியாளை - என் காட்டுவேன் வேடிக்கை' என்றே - சிங்கன் |
|
தூங்கும் குயிலினை நோக்கி ஓராயிரம் தாங்கருங் கிள்ளையை நோக்கிக் கவண்பலர் ஏங்கும் விளக்கினை நோக்கிப் பெரும்புயல் ஆங்கிருக் கும்சுப்பம் மாவின் குடிசையை தீய முருகியுங் குப்பும் இருந்தனர் வாயிற் கதவினைத் தட்டிய தட்டோடு 'ஆயிரம் ஆயிரம் ஆக வராகன் தூயவர் போலிந்த வீட்டில் இருந்திடும் என்று வௌியினில் கேட்ட குரலினை கொன்று பொருள்களைக் கொள்ளை யடிப்போர் புன்மை நடையுள்ள அவ்விரு மாதரும் சின்ன விளக்கை அவித்துக் கதவைத் மங்கை இருந்தனள் வீட்டினுள் ளேஇருள் அங்கும் இங்கும்பல ஆட்களின் கூச்சல் மங்கையின் மேல்ஒரு கைவந்து பட்டது. இங்குச்செல் லாதென்று மங்கைசொன் னாள்!வந்த * சுப்பம்மாமேல் ஒரு கைபட்டது. உடனே சுப்பம்மாவின் வாள் அக்கையின்மேல் பட்டவுடன் அக்கை எடுபட்டது. மேலும் நடப்பது யாதென்று மங்கை ஓலைக் குடிசைக்குத் தீயிட்ட தாக மூலைக்கு மூலை வழிபார்த் தாள்புகை ஏலுமட் டும்இரு தாழைத் திறந்திட கூரை எரிந்தது! கொள்ளிகள் வீழ்ந்தன! ஆரங்கே' என்றனன்; தாழைத் திறந்தனன்; கூரை எரிந்தது! கொள்ளி எரிந்தது ஆரங்கே' என்றவன் சுதரிசன் என்பதை கத்தியை நீட்டினாள்; 'தீஎன்னை வாட்டினும் முத்தமிழ் நாட்டுக்கு மானம் பெரிதன்றி குத்தும் குறிப்பும் கொதித்திடும் பார்வையும் தொத்தல் பறந்தது! சூழ இருந்தவர் |
|
எட்டிஇருந் திட்டபல சேரி மக்கள் இட்டகனல் வெப்பத்தால் தோழி மாரே மட்டற்ற நாவறட்சி தோழி மாரே எட்டுணையும் மறுப்பீரோ தோழி மாரே சேரியிலே வீடுதொறும் விழித்தி ருந்து ஓரொருவ ராய்வந்தார் வௌியில்; 'அம்மா நீர்குடிப்பீர்; நில்லாதீர்; அமைதி கொள்வீர்; கூரைகொளுத் தியதீயர் எவர்? உமக்குக் 'திரிநெருடி நெய்யூற்றி விளக்கை ஏற்றிச் பெரியீரே! என்அருமைத் தோழி மாரே! தெருவினிலே கண்டீரே இரங்கி னீரோ? ஒருமுனையிற் பெற்றதீ முழுதும் தீர்க்கும் குளக்கரையின் சிறிதசைவு குளத்த சைவே! இளக்காரம் தாராமல் தீமை ஒன்றை களாப்புதரும் தன்னகத்தே இடங் கொடுத்தால் விளாஓடும் பழமும்போல் பிரிதல் தீமை; சுதரிசனாம் சுபேதாராம் தோழி மாரே உதவுவதாய் அழைத்துவந்தான்; கோட்டைக் குள்ளே இதன்நடுவில் குடிசையிலே இருக்கும் என்னை புதிதுபுதி தாய்ச்செய்தான்; கூரை தன்னைப் தீஎரியும் நேரத்தில் தீமை வந்து போய்அழிக்க எண்ணமிட்டான் எனது கற்பை! தோயுமடா உன்மார்பில் என்று காட்டித் நாய்குலைக்க நத்தம்பா ழாமோ சொல்வீர் உயிர்போன்ற என்கணவர் இருக்கும் கோட்டை துயரத்தில் ஆழ்த்தப்பட்டிருக்கின் றாரா? முயல்வதே என்கடமை; உளவு தன்னை 'துயரோடு வந்திட்ட எம்பி ராட்டி 'கண்மூட வழியிலையே! விடியு மட்டும் விண்மூடும் இருட்டென்றும் பகல்தா னென்றும் மண்மூடி வைத்துள்ள புதுமை யைப்போல் பெண்மூடி வைத்திடவோ என்உ ணர்வை? 'கையோடு கூட்டிப்போய்க் காட்டு கின்றோம் செய்வதொன்றும் தோன்றாது; தெருத்தோன் றாது; மெய்யாலும் சொல்கின்றோம் கணவர் உள்ள ஐயாவைக் காணுவதும் முடியா' தென்றார் |
|
தேசிங்கு மன்னன் - சில பேசிச் சிரித்தே - தன் மாசற்ற தான - புனல் வீசுங் கையோடு - மிக எதிர்ஓடி வந்தாள் - நல் 'சுதரிசன் சிங்கன் - என் மதில்வைத்த கோட்டை - தனில் எதைநான் உரைப்பேன்? - அவன் குடிபோன வீட்டை - அக் நடுவான இரவில் - அவன் முடிவாய்ந்த மன்னா! - அனல் கடிதாக என்னை - அவன் தப்பிப் பிழைத்தேன் - இதைத் இப்போது வந்தேன் - இனி தப்பாது காண - நீர் ஒப்பாது போனால் - என் 'சுதரிசன் சிங்கன் - நம் இதை அவன்பாலே - சொல் இதையெ லாம்சொல்ல - நீ சதையெலாம் பொய்யே - இத் தேசிங்கு போனான் - சில 'பேசினால் சாவாய் - நீ வீசினாய் அரசர் - வரும் பேசாது போடி' - என்று என்ற சொற்கேட்ட - அவ் நின்ற வள்போல - ஒரு 'நன்று காண்நன்று! - மிக என்றே இகழ்ந்து - தணல் படைவீடு தன்னை - அவள் கடைசியிற் கண்டு - நீள் 'அடையாத துன்பம் - இங் விடநேர்ந்த தென்ன? - நீர் 'கொண்டோன் இருக்க - அவன் பெண்டாள எண்ணி - மிகு உண்டோ என்அத்தான் - அவன் எண்ணாத தென்ன - எனை? 'உள்ளி ருக்கின்றீர் - என் விள்ளு வீர்'என்றாள் - அங்கு பிள்ளை போல்விம்மிப் - பெரும் தெள்ளு நீர்சிந்தும் - கண் கோட்டையை நீங்கி - அக் வீட்டுக்கு வந்து - தன் மீட்டாத வீணை - தரை பாட்டொத்த சொல்லாள் - கீழ்ப் |
| >
'எப்படி இங்குவந்தாய்? - சுப்பம்மா இப்படி நீஇளைத்தாய் - அவர்கள் செப்படி அம்மாநீ - உனக்கோர் மெய்ப்படியேகாப்போம் - எமது முருகியுங் குப்பும் - இப்படி 'வருவது சரியா - உங்களின் தெரியும் சென்றிடுவீர்' - என்றுமே அருகில் நில்லாமல் - அவர்கள் |
|
சேரிவாழ் செங்கானை இரண்டு பேரும் சேரிக்கு நீதலைவன் உன்வீட் டில்தான் ஆரையுமே வெறுக்கின்றாள். நல்ல தெல்லாம் நேரில்அவள் கற்பழிக்கச் சிலபேர் செய்த இங்கேயே இருக்கட்டும் சமையல் செய்தே அங்கிருக்கும் அதிகாரி சொன்ன தாலே மங்கையிடம் சொல்லாதே! சொல்லி விட்டால் இங்கேவா இதையும்கேள்; அவள்இ ருக்கும் என்றந்த இருமாதர் சொல்லக் கேட்ட 'அன்றைக்கே யாமறிந்தோம் இவைகள் எல்லாம் நின்றதில்லை அவ்விடத்தில்! நெருங்கி வந்து சென்றுவரு வீர்;நீங்கள் சொன்ன தைப்போல் |
|
ஆனைத் தலைப் பாறையாம் - அத னண்டையில் மேனி முழுக் காட்டியே - வரு வாயம்மா கூனல் அவரைப் பிஞ்சு - பொறித் தோம்;சுரைக் ஏனம் நிறை வாகவே - கருணைக் கிழங் சென்று வருவா யம்மா - புன லாடியே என்றுசெங் கான் சொல்லவே - அந்த ஏந்திழை அன்னவள் சோறுண் டனள் - அவள் நெஞ்செலாம் தின்பன தின்றா னதும் - அந்தச் சேயிழை 'உண்டு களைப்பா றினோம் - மற வேனையா அண்டி இருந்தேன் உமை - ஒரு நாளுமே சண்டிச் சுதரி சன்சிங்க் - இன்றி ராவிலும் கொண்டதன் எண்ணத் தையே - நிறை வேற்றிடக் அம்மையும் அப்பாவும் நீர் - என எண்ணினேன் இம்மொழி கள்கூறி னாள் - அந்த ஏந்திழை! 'எம்மைத் துரும் பாகவே - நினைக் கின்றனர் வெம்மைக் கொடும் பாம்புபோல் - அவர் சீறுவார் தீய வடநாட் டினர்! - இவர் ஏதுக்கோ நாயும் பிழைக்கா தம்மா - இவர் ஆட்சியில் தீயும் புயற் காற்றுமே - இவர் நெஞ்சிலே ஓயாது மக்கட் கெல்லாம் - இடை யூறுதான் |
|
'உண்டால் கசக்காது; கண்டால் வெறுக்காதே உண்ணக் கொடுத்து விடடி! - அடி கொண்டைக் கருங்கூந்தல் கோதை அருந்தினால் கொல்லாது; சோற்றில் இடடி! தொண்டைக்குள் சென்றவுடன் தோகை மயக்கமுறக் கெண்டை விழிகள் சுழலும்; - அடி தண்டா மரைமலரின் தண்டாய் உடம்பில்நௌி உண்டாக மண்ணில் உழலும். இந்தா மருந்துப்பொடி தந்தேன் கலந்திடு;வி ரைந்தே புறப்படு பெண்ணே! - அந்தச் செந்தேன் உதட்டுமங்கை தின்பாள் ஒளிந்திருந்து வந்தே நுழைகுவேன் கண்ணே!' அந்தச் சுதரிசனும் இந்த வகையுரைத்துத் தந்த மயக்க மருந்தைக் - குப்பும் அந்தி உணவொடுக லந்து கொடுத்துவிட்டு வந்தாள் திரும்பி விரைந்தே. |
|
குப்பு மகிழ்வோடு கொண்டு கொடுத்திட்ட செப்புக்குண்டான் சோற்றைச் செய்த கறிவகையைச் சேரிச்செங் கான்வாங்கித் திண்ணையிலே வைத்திருந்தான். யாரையும் நம்பும் இயல்புடையான் ஆதலினால் நஞ்சக் கலப்புணவை நல்லுணவே என்றெண்ணிக் கொஞ்சம் இருட்டியதும் கோழி அடைந்தவுடன் கூப்பிட்டான் நங்கையினை. 'ஏன்?'என்றாள் கோதையும். 'சாப்பிடம்மா' என்றுமே சாற்றினான். அப்போது கள்ளர்கள் போலே இருமாதர் கண்உறுத்தே உள்ளே வராமல் ஒளிந்துகொண்டு பார்த்திருந்தார். சிங்கன் தெருவை அடைகின்றான் அந்நேரம்! நங்கை எழுந்தாள் நலிந்து. |
|
வாழை இலைதனில் சோற்றைச் - செங்கான் சூழ நடந்தசுப் பம்மா - தன் ஆழும் அலைகட லுக்குள் - சூழல் ஏழைத் துணைவனை எண்ணி - நையும் சோற்றினை உண்டனள் நங்கை - நீர் காற்றினில் ஆடும் கிளைபோல் - அவள் மாற்றம் அடைந்தது! கண்ணில் - ஒளி சோற்றில் 'மயக்க மருந்தா?' - என்று தன்னிலை தன்னைவிட் டோட - அதைத் மின்னல் அசைவது போலத் - தன் சின்னதோர் பாயினை நோக்கிச் - சென்று பொன்னுடல் வாடிற்று! நெஞ்சு - துயில் மெல்லிடை யில்வைத்த கத்தி - தனை சொல்லினில் தீயைக் கலந்து - சில 'கல்லிடை நார்உரிக் கின்றான்! - அனற் வல்லியைத் தொட்டிடு வானேல் - அவன் இவ்வுரை சொன்ன மறத்தி - மயக் செவ்விதழ் சோர்ந்தது! கண்கள் - ஒளி அவ்வுடல் மூழ்கிற்று! மேகம் - திசை எவ்விடத் தும்பரந் தோடி - நிறைந் செங்கான் உடல்பதைத் திட்டான் - என்ன அங்கும்இங் கும்பறந் தோடி - வீட்டின் சிங்கனைக் கண்டனன்! 'ஏடா - செங்கான் செங்கான் பயந்து நடந்தான் - அந்தச் சிங்கன்அவ் வீட்டில் நுழைந்தான் - உற்ற அங்குச்சுப் பம்மாவின் அண்டை - அவன் பொங்கிற்று வானில் முழக்கம்! - மின்னல் மங்கைக் கிரங்கி இருட்டும் - அழும் காட்டை முறித்திடும் காற்றும் - அவன் தோட்டத்து வாசலி னோடு - சென்று கூட்ட மலர்ச்சிறு கொம்பை - வையம் தீட்டுப் படாத நெருப்பை - விரல் ஒட்டுற வில்லா வடக்கன் - உல எட்டுத் திசைகளில் எல்லாம் - பின்னர் கொட்டிக் கிடந்திட்ட பூப்போல் - அந்தக் தொட்டனன்! தொட்டனன்! மீளாப் - பழி பொழுது விடிந்திட வில்லை! - இன்னும் எழுந்து வௌியினிற் சென்றான் - மாதர் நுழைந்தனன் அத்தீய சிங்கன் - இதை அழுத கண்ணீரில் நனைந்தான் - சுப் போயிற்று மங்கை மயக்கம்! - இன்னும் போயிற்று மானம்! உணர்ந்தாள் - உடல் போயிற்றுப் போவதன் முன்னே - சென்று வாயிலில் நின்ற செங்கானைச் - 'சிங்கன் 'உண்டதும் நீவிர் மயங்கிப் - பாயில் கண்டதும் இப்பாழும் கண்தான் - இக் அண்டையில் நானின் றிருந்தேன் - பின்னர் அண்டையில் நில்லாது போடா - என்ற இருட்டோடு வௌிவந்த சிங்கன் - அவன் புரட்டனோ டேகினேன் நானும் - கால் திருட்டு நடைகொண்ட குப்பு - வீடு கருத்துக் கலங்கினேன் தாயே! - என் சேரியெல் லாமிதைச் சொன்னேன். - அவர் சேரியின் மக்களைப் பாரீர்! - இதோ ஊரும் கிளம்பிடும் தாயே! - மொழி வாரிக் குவிப்பார்கள் தாயே - அந்த ஓடினள் சிங்கனை நோக்கி - உடன் ஓடினன் செங்கானும் அங்கே - உம் நாடித் திறந்தனன் சிங்கன் - கதவின் சாடிப் புகுந்ததே கத்தி! - குத்திச் காம்பில் வளைந்திட்ட கொடுவாள் - செங்கான் 'பாம்புகாள் ஒழியுங்கள்!' என்றான் - இரு தேம்பாத அழுகையும், நீரின் - துளி வேம்பாக எண்ணினாள் வாழ்வை - கோட்டை கோட்டையின் வாசலைக் காப்போர் - பெருங் பாட்டையைப் பார்க்க்கவே யில்லை - உயிர்ப் கோட்டைப் புறத்தினில் எங்கும் - தூக்கக் பூட்டும் படைவீடு கட்குள் - நெடும் தன்கணவன் சேர்படை வீடும் - முற்றும் 'என்னுயிர்ப் பொருளே திறப்பீர்! - கதவை ஒன்று மறியேனைச் சிங்கன் - தொடும் என்னை மயக்கத்தில் ஆழ்த்திக் - கற்பை செந்தமிழ்ச் சேய்தொட்ட மேனி - தன்னைத் அந்தோ உமைக்காண வேண்டும் - என்றன் எந்த நிலைதனில் உள்ளீர்? - உம்மை அந்தோ எனக்கூவி மங்கை - அவள் |
|
காட்டுதீப் போலேசு பேதார் சாவு கோட்டைக்குள் எப்புறத்தும் சென்ற தாலே போட்டிருந்த சுபேதரைச் சிப்பாய் மார்கள் கேட்கலுற்றான் 'என்னஇது என்ன?' என்றே 'படைவீரர் தமக்குள்ளே நடந்த தென்றால் 'படைவீரன் அல்லாது பிறரே என்றால் கடையன்இங்கு வரமுடியும்? கோட்டை வாசல் நடைமுறைகள் இப்படியா? பகைவர் கையை போட்டசட்டை யைத்துளைத்து மார்பெ லும்பைப் மீட்காமல் சென்றவனைப் பிடிக்க வேண்டும்; கேட்டுகொண் டிருக்கின்றீர்; தெரிந்தி ருந்தால் வாட்டுகின்றீர் என்னுள்ளம்; சூழ்ச்சி தானோ! கூட்டத்தில் திம்மனுளம் பட்ட பாடு காட்டிவைத்தான் எனக்கிந்த வேலை தன்னைக் நீட்டிவைத்த வில்லைப்போல், மணித்தேர் போலே ஊட்டத்து மார்புடையான் சுபேதார் மண்ணில் மன்னவரோ அறிவீரோ எனகேட் கின்றார் என்னவரு மோஅறியேன்; வழிதான் என்ன?' 'மன்னவரே பணிகின்றேன்' என்று கூறி 'என்நண்பன் சுதரிசன்சிங்க்! அவனைப் பற்றி திம்மன்எனும் பேருடையான் வளவ னூரில் அம்மட்டே அவனோடு வீடு சென்றான்; செம்மையுறும் அழகுடையாள்; அவளின் மீதில் திம்மனையல் லால்வேறு மனிதர் தம்மைத் திம்மனையும் மங்கையையும் அழைத்துக் கொண்டு திம்மனுக்கு வேலைதரு வதாகச் சொன்ன அம்மங்கை கணவன்சொல் தட்ட வில்லை! திம்மனையும், வஞ்சியையும் சுபேதார் செஞ்சிச் குப்பென்றும் முருகிஎன்றும் சொல்லி டும்தன் நற்பணியா ளர்போலே இருக்கச் செய்தான். அப்பரே இதுதான்நான் அறிவேன்' என்றான். துப்பியது காயுமுன்னே!' என்று தேசிங்க் |
|
'திம்மன்பெண் டாட்டிஎங்கே?' என்றான் மன்னன். 'திம்மனெங்கே?' எனக்கேட்டான் பின்னும் மன்னன். 'திம்மன்எனல் நீதானா? யார்கொ டுத்தார் திம்மன்'இவ ரே'என்றான் பிணத்தைக் காட்டி. பொய்யுடையைச் சுதரிசன்சிங்க் திம்ம னுக்குப் மெய்பதைத்தல் இல்லாமல் 'திம்மா! இந்த 'செய்யாத குற்றத்தைச் செய்தி ருப்பான்; வெய்யில்வரா முன்னமே சிங்கன் என்னை இதுவரைக்கும் வௌிச்செல்ல வில்லை' என்றான். 'அதுஎனக்குத் தெரியாதே' என்றான் திம்மன்! 'புதியஊர், துணையில்லை' என்றான் திம்மன். பதறியே 'பொய்யல்ல' என்றான் திம்மன். பலதுணைவர் இருப்பாரோ?' என்றான் மன்னன். 'தலையுருண்டு போகுமடா திம்மா! அந்தத் *நிலையறியாத் திம்மனைநீர் இழுத்துச் செல்வீர் கொலைக்கொத்த தோழரையும் அஞ்சா நெஞ்சக் *இது அங்கிருந்த சிப்பாய்களை நோக்கிச் சொல்லுவது. 'அமுதொத்த பெண்ணாளைக் கற்பின் வைப்பை தமிழச்சி கத்திஐயா அந்தக் கத்தி! அமைத்துவிட்டு போயினாள். அவளின் பேரை தமைக்கெடுக்க வந்தவனைக் கொல்லும் பெண்கள் நான்தேடி அழைத்துவர அட்டி இல்லை. தேன்போன்ற சொல்லாளைத் தலைவி தன்னைத் வான்பார்த்து நிற்கின்றாய் சிங்கன் மார்பில். தான்மறைந்து போனாளா? வாழ்கின் றாளா? அருகிருந்த சிப்பாய்கள் இருவர் திம்மன் குரலொலியும் உள்அழுந்த நடந்தான் திம்மன்! பெரிதுயர்ந்த குன்றத்தின் சாரல் தன்னில் தெரியாமல் நின்றிருந்தார்! திம்மன் மற்றும் |
|
'அத்தான்'என் றெதிர்வந்தாள். 'ஐயோ!' என்றாள். அத்தீய மாதரினால் மயக்கந் தந்தான்; சொத்தான என்னைஅவன் தொட்டா னென்று குத்தினேன்! சிறுக்கிகளை இவர்ம டித்தார் பேழைக்குள் இந்நாட்டை அடைத்தோம் என்ற வாழவிடா மற்செய்யத் திட்ட மிட்டார். தாழ்வுற்றுப் போகவில்லை தமிழ ரெல்லாம்; வாழ்கின்ற காவிரியைப் பெண்ணை யாற்றை முப்புறத்தும் தமிழ்நாட்டின் முரசு மாக கைப்புறத்தேந் திப்போக முடிவ துண்டோ? முப்பழத்தின் சுளைபட்டு முன்னாள் தொட்டு எப்புறத்தும் வளங்கொழிக்கும் மலைகள் உண்டு செந்தமிழர் இருக்கின்றார் சிங்கங் கள்போல் பைந்தமிழன் மொழியுண்டு வாழ்வைச் செய்யப் வந்துநுழைந் தார்சிறிது நாள்இ ருப்பர். சந்தையவர் வாழ்வென்று நினைத்தா ரில்லை தேசிங்கன் அறியவில்லை; அறிந்து கொள்வான். வீசுங்கோல் செங்கோலாய்த் தமிழர் நாட்டை பேசுந்தோற் பாவைகளாய் மறவர் தம்மைப் மாசொன்று நேர்ந்திடினும் உயிர்வா ழாத கையோடு கூட்டிவந்து வடநாட் டார்கள் செய்கின்றான். அறமறியான் சுபேதார் என்னைத் மெய்யுரிமை தீண்டினான். மாய்ந்தான்; மாய்வான். ஐயகோ! அத்தான்என் ஆவல் கேட்பீர் என்றுரைத்தாள்! பாய்ந்தார்கள் சிப்பாய் கள்மேல் குன்றொத்த சிப்பாய்கள் இறந்து வீழ்ந்தார். 'என்றைக்கும் சாவுதான் அத்தான்' என்றாள். 'நன்றுக்குச் சாகலாம்' என்றாள் நங்கை. 'நிலையற்ற வாழ்வென்பார் கையி லுள்ள தலைமுறையின் வேர்அறுக்க நினைப்ப வர்க்குத் சிலர்இந்நாள் இப்படியே' என்றான் செங்கான்! இலைபோட்டு நஞ்சுண்ட வீட டைந்தார். 'மயக்கத்தால் தலைசாய்ந்தேன் இவ்வி டத்தில்! துயர்க்கடலில் வீழ்வதுபோல் பாயில் வீழ்ந்து 'புயலுக்குச் சிறுவிளக்கு விண்ணப் பத்தைப் வயற்காட்டு வெள்ளாடு புலியிடம் போய் என்றுரைத்தே அடடாஓ எனநி மிர்ந்தே 'குன்றத்தைக் குள்ளநரி கடித்துப் பற்கள் நன்றான தமிழச்சி! என்கண் ணாட்டி! அன்றந்தச் சுதரிசன்சிங்க் உன்னைத் தொட்டே தேசிங்கன் உனைப்பழித்தான். ஒருவ னைநீ தூசிநிகர் சுதரிசனைக் கொன்றாய் என்றான். ஆசைமயி லே!நீயும் அங்கே இல்லை. நீசாவாய் நான்செத்தால் எனநி னைத்தேன். 'ஒருவனையும் நத்தவில்லை; சிங்கன் மார்பில் உருவழிந்த சுதரிசன்சிங்க் அறிவ தன்றி துரையே!நீ ருங்காண அவனின் மார்பில் திருடரென வழிமறித்த அந்நாள் அந்தத் என்றுரைத்தாள்; திம்மனது கேட்டி ருந்தான். ஒன்றல்ல பத்தல்ல நூறு பேர்கள் குன்றத்தின் வீழருவி போல்இ றங்கும் இன்றிங்குப் புதுமைஎன்ன என்று ரைத்தார்; தமைநோக்கி வருகின்றார் என்ற சேதி அமைவான குரலாலே கூறு கின்றாள்; நமைஅவர்கள் பிடிப்பாரேல் தேசிங் கின்பால் நமைக்கொல்லும்; சரியில்லை.என்னைத் தங்கள் திருவண்ணா மலைநோக்கி நீவிர் செல்க! பெருமறவன் கூறுகின்றான் 'பெண்ணே என்னைப் தருவதொரு பாடமுண்டு; தீப்போல் வானின் பெரிதான ஆலமரம் அதோபார்' என்றான். பெரியவரே கருத்துண்டோ எங்க ளோடு உருவிக்காட் டாதிருப்பீர் கத்தி தன்னை! வருவோர்கள் வரவுபார்த் திருப்பீர்; வந்தால் சரிஎன்று செங்கானும் உளவு பார்க்கத் |
|
பாட்டொன்று பாடு! பழைய மறவர் திறம் கேட்டுப் பலநாட்கள் ஆயினவே கிள்ளையே! ஊட்டக் கருத்தில் உயிர்ப்பாட்டை என்றனுக்கே ஊட்டா துயிர்விடுதல் ஒண்ணுமோ என்றானே. அச்சத்துக் கப்பால் அழகுமணி வீட்டினிலே எச்சமயம் எச்சாதி என்றுமே பாராமல் மச்சான் வருகையிலே மங்கையுறும் இன்பத்தை வைச்சிருக்கும் சாவே! எனைத்தழுவ வாராயோ! தன்னலத்துக் கப்பால் தனித்தமணி வீட்டினிலே இன்னார் இனியார் எனயாதும் பாராமல் பொன்னைப் புதிதாய் வறியோன்கொள் இன்பத்தை மன்னியருள் சாவே எனைத்தழுவ வாராயோ! நான்பாடக் கேட்பீரே என்றுரைத்த நல்லாளைத் தான்பாடக் கேட்பதற்குத் திம்மனவன் சாற்றுகின்றான்: கான்பாடும் வண்ணக் கருங்குயிலாள் காதுகளை ஊன்பாடு தீர்க்க உடன்படுத்தி வைத்தாளே! ஆயிரம் மக்களுக்கே ஆனதுசெய் தோன்ஆவி ஓயுமெனக் கேட்கையிலும் உள்ளங் களிக்கும்;உயிர் ஓயினும் வந்தென்றும் ஓயாத இன்பத்தை ஓயும் படியளிக்கும் சாவே எனைத்தழுவே! ஏழை ஒருவனுக்கே ஏற்றதுசெய் தோன்ஆவி பாழாதல் கேட்கையிலும் அன்பு பழுக்கும்;உயிர் பாழாகிப் போனாலும் ஊழிவரை இன்பத்தைத் தாழாது நல்குவாய் சாவே எனைத்தழுவே! |
|
நாவினிக்கப் பாடினார் மரத்தி னின்று! தாவின அச்சேரியிலே! வீட்டை யெல்லாம் நாவிழந்த ஊமைகள்போல் சேரி தன்னை கூவங்கள் உட்புறத்தும் துழாவிப் பார்த்தார்; சேரியிலே வாழுமக்கள் கிழக்கில் தோன்றும் ஊரிருண்ட பின்வருவார் பகலைக் காணார். நேர்ஆல மரத்தடியில் வந்துட் கார்ந்தார் ஓரிளையான் மற்றவர்பால் 'குற்ற வாளி பெரியசிப்பாய் கூறிடுவான்: 'நாமெல் லாரும் ஒருநான்கு திசைகளிலும் சிப்பாய் மாரை கருத்தாளர் எனநம்பிச் சேரி தன்னில் தரப்போகின் றார்பரிசு பெறப்போ கின்றோம் இன்னொருவன் கூறுகிறான்: 'அந்த மன்னர் கன்னக்கோல் காரார்போல் வரவும் கூடும் என்றுரைத்தான். இதைகேட்ட திம்ம னுக்கும் புன்னகைக்குப் புதுநிலவும் தோற்றுப் போகும்! |
| ஏறித் - தலைக் | |
| கட்டோடு வந்தனன் | சீறி! |
|
எட்டுத்திக் குட்பட்ட மக்கட்கூட் டந்தன்னை | |
| ஏங்கிட வைப்பவன் | போலே - இமை |
| கொட்டாமல் பார்த்தனன் | மேலே! |
|
சொட்டச்சொட் டவேர்வை உகார்ந்தி ருந்தவர் | |
| துள்ளிஎ ழுந்தங்குத் | தாவிச் - சிரித் |
| திட்டனர் அன்னோனை | மேவி! |
|
திட்டுத்திட் டென்றடி வைக்கும் பரிமீது | |
| தேசிங்கு வந்தனன் | என்றே - திம்மன் |
| பட்டாவை ஏந்தினன் | நன்றே! |
|
சுற்றிஇ ரையினைக் கொத்தும் பருந்தென | |
| உற்றுவி ழித்தசுப் | பம்மா - அங்குச் |
| சற்றும்இ ருப்பாளோ | சும்மா? |
|
வெற்பும் அதிர்ந்திட வேற்றுவர் அஞ்சிட | |
| மேற்கிளை விட்டுக் | குதித்தாள் - பகை |
| அற்றிட நெஞ்சம் | கொதித்தாள். |
|
சுற்றின கத்திகள் தூறிற்றுச் செம்மழை | |
| துள்ளி யெழுந்தன | மெய்கள் - அங்கே |
| அற்று விழுந்தன | கைகள் |
|
முற்றும் முன்னேறி நெருங்கினன் திம்மனும் | |
| கண்டனன் அவ்வதி | காரி - கண்டு |
| தெற்றென வீழ்ந்தனன் | பாரில் |
|
உற்றது திம்மனின் வாள்அவன் மார்பில் | |
| ஒழிந்தது வேஅவன் | ஆவி - கண்ட |
| ரற்றினர் சிப்பாய்கள் | மேவி. |
|
மற்றவர் திம்மனைக் குத்தினர் திம்மனும் | |
| மாய்ந்தனன் மண்ணில் | விழுந்து - கண் |
| ணுற்றனள் இன்பக் | கொழுந்து. |
|
சுற்றிய வாள்விசை சற்றுக் குறைந்ததும் | |
| தோகை பதைத்ததும் | கண்டார் - கைப் |
| பற்றிட எண்ணமே | கொண்டார். |
|
பற்பலர் வந்தனர் பாவையைச் சூழ்ந்தனர் | |
| பாய்ந்தனர் அன்னவள் | மேலே - மிகச் |
| சிற்றின நாய்களைப் | போலே! |
|
திம்மன்மேல் சென்றவிழி திரும்பு தற்குள் அம்மங்கை மறுமுறையும் பார்த்தாள் அங்கே 'மெய்ம்மைநெறி எய்தினீர். தேசிங் கென்னும் மும்முறையும் பார்த்திட்டாள் 'அத்தான் வந்தேன்; |
|
செஞ்சிப் பெருங்கோயில் - தன்னிலே அஞ்சி அருகினிலே - இருந்தார் பஞ்சு பெருந்தீயைப் - பொசுக்கப் செஞ்சிப் படிமிதித்தார் - இங்குள்ள சென்று பிடித்தாரோ? - அல்லது ஒன்றும் தெரியவில்லை--நடந்த என்று துடிதுடித்தான் - தேசிங்கன். நின்று தலைவணங்கி - அவ்விடம் திம்மனும் சுப்பம்மா - எனுமோர் நம்மவர் சிற்சிலபேர் - இறந்தார். திம்மன் அவன்பாய்ந்தான் - ஒருசொல் 'செம்மையில் என்னிடமே - சிக்கினாய் என்றுசிப் பாய்உரைத்தார் - தேசிங்கன் அன்னவ னின்நினைப்போ? - சரிதான் இன்று பிழைத்தேன்நான் - அடடே 'பின்னும் நடந்ததென்ன? - இதனைப் திம்மன் மடிந்துவிட்டான் - மனைவி செம்மையில் அன்னவளின் - இரண்டு நம்மவர் இவ்விடத்தை - நோக்கியே திம்மன் மனைவியைப்போல் - கண்டிலோம் |
|
கோட்டைநெடும் வாயிலினைக் குறுகி விட்டார் - அந்தக் போட்டிறுக்கிப் பின்புறத்தில் கட்டிய கையும் - முகில் தீட்டிவைத்த வேலின்முனை போன்ற விழியும் - வந்து 'கோட்டையினில் யாரிடத்தில் கொண்டு செல்கின்றீர் - என்னைக் 'ஆளுபவர் தேசிங்கெனக் கேட்ட தில்லையோ? - அவர் தோளுரத்தை இவ்வுலகம் சொன்ன தில்லையோ? - என்று 'ஆளுகின்ற தேசிங்கென நாங்கள் நினைத்தோம் - அவன் வாளுக்கிரை ஆனவனை நாங்கள் அறியோம் - அந்த செஞ்சியினி லேஇருக்கும் செந்த மிழர்கள் - பெற்ற செஞ்ச்ிமன்னன் தீர்ந்தனன் இனித் தமிழர்க்கே - ஒரு செஞ்சியினை ஆளுகின்ற அவ்வ டக்கரை - என் மிஞ்சும்என்றன் ஆவல்நிறை வேறுவ துண்டோ? - என |
|
புதுப்பரிதி இருவிழிகள் ஒளியைச் சிந்த எதிர்ப்பான பார்வையினாள்! அலையுங் கூந்தல் கொதிக்கின்ற நெஞ்சத்தால் கொல்லு வாள்போல் உதிர்க்கின்ற கனல்விழியால் அவளைப் பார்த்தான். |
|
'உண்மையைச் சொல்லிடுவாய்! - எவன்தான் மண்ணிடை மாண்டானே - தெரியா எண்ணும்என் ஆட்சியிலே - செய்ததேன் திண்மை உனக்குளதோ?' - என்றந்தத் 'பொய்யினைச் சொல்வதில்லை - தமிழர் மெய்யினைச் பேசுதற்கும் - தமிழர் கையினில் வாளாலே - உனது கொய்தவர் யார்எனிலோ - எனையே யாரும் அனுப்பவில்லை - எமையே சேரியில் ஓர்குடிசை - தந்துமே கோரிய வேலைசெய்வார் - எனவே சீரிய என்துணைக்கே - அவன்ஓர் கோட்டைக் கழைத்தேகித் - திரும்பக் வீட்டில்என் சோற்றினிலே - மயக்கம் ஆட்டம் கொடுத்ததுடல் - உணர்வும் காட்டு மனிதன்அவன் - எனது கற்பை அழித்தானே - தன்னைத்தான் அற்பனுக் கில்லைஅன்றோ! - திறமை வெற்பை இடித்துவிடும் - உனது நிற்க மனமிருந்தால் - நின்றுபார் குற்றம் புரிந்தவர்யார்? - உனது கற்பை இகழ்ந்தவர்யார்? - உனது சொற்கள் பிழைபுரிந்தாய் - 'அடியே' நற்றமிழ் நாட்டவரை - இகழ்தல் 'சென்றஉன் கற்பினுக்கே - எத்தனை என்று வினவலுற்றான் - அதற்கே 'என்னருங் கற்பினுக்கே - உன்னரும் உன்னரும் ஆவியையும் - தரினும் 'இந்த வடக்கத்தியான் - செஞ்சியினை இந்து மதத்தவன்நான் - மதத்தின் சொந்த அறிவிழந்தாய் - பிறரின் இந்தத் தமிழ்நாட்டில் - பிறரின் சொல்லினன் இம்மொழிகள் - சுப்பம்மா 'தில்லித் துருக்கரையும் - மற்றுமொரு சொல்லிஇத் தென்னாட்டைப் - பலபல மெல்ல நுழைந்துவிட்டார் - தமிழரின் அன்னவர் கூட்டத்திலே - உனைப்போல் இன்றும் இருக்கவில்லை - பிறகும் அன்று தொடங்கிஇந்தத் - தமிழர் இன்னலெல் லாம்வடக்கர் - இழைத்த 'ஆளும் நவாபினையோ - தமிழர் தேளென அஞ்சுகின்றார் - செஞ்சியின் நாளும் வரும்;வடக்கர் - தொலையும் கேளும் கிளைஞர்களும் - விரைவில் |
|
'நாள்வரட்டும் போகட்டும்; ஆனால் இந்த தோளுரமும் மறத்தனமும் அவர்கட் கில்லை; நாள்வரட்டும் எந்தநாள்? தமிழர் வெல்லும் வாள்வீரர் வடநாட்டார் வளர்ச்சி யின்றி 'தமிழரெல்லாம் வாழார்கள் நீதான் வாழ்வாய்; இமயமலைக் கல்சுமந்த வடநாட் டான்பால் உமதுநாட் டானிருந்தால் கேட்டுப் பார்ப்பாய்! எமதருமைத் தமிழ்நாட்டின் எச்சி லுண்டாய்; யாமெல்லாம் சாகத்தான் வேண்டும் போலும்! நீமற்றும் உன்நாட்டார் வளர்ச்சி எய்தி தூய்மையில்லை; நீங்களெல்லாம் கலப்ப டங்கள் நாய்மனப்பான் மைஉமக்கு! வளர்ச்சி பெற்றால் வஞ்சகத்தைத் தந்திரத்தை மேற்கொள் ளாத வஞ்சகத்தைத் தந்திரத்தை உயிராய்க் கொண்ட நெஞ்சத்தால் தமிழ்நாட்டார் வென்றார்; அந்த கொஞ்சமுமே உயர்நோக்கும் தறுகண் வாய்ப்பும் ஆட்சிஎனில் ஐம்பொறியை ஆள்வ தாகும்! காட்சியிலே காணுமுகில் ஓவி யந்தான் காட்டிலொரு முயற்குட்டி துள்ளக் கூடும்; தோட்டத்துப் புடலங்காய் தமிழர் நாடு அறம்எனுமோர் அடிப்படைகொண் டதுதான் வீரம்! பிறவழியால் வெற்றியொன்றே கருத்தாய்க் கொண்ட முறைதெரியா முட்டாளே! திருந்தச் சொன்னேன் சிறையோடா? கொலையோடா? எனக்குத் தண்டம் கட்டோடு பிடித்திருந்த சிப்பாய் மாரைக் 'இட்டுவா கொலைஞரைப்போய்! இதையும் கேட்பாய் பட்டிஇவ ளைக்கட்டி நிற்கச் செய்து வெட்டுவிப்பாய் ஒருகையை; மறுநாட் காலை முதுகினிலே கழியுங்கள் சதையைப் பின்னர் கொதிநீரைத் தௌித்திடுக இடைநே ரத்தில்; வதைபுரிக; துவக்கிடுக வேலை தன்னை; இதுஎன்றன் முடிவான தீர்ப்பே!' என்றான். 'மூளுதடா என்நெஞ்சில் தீ!தீ! உன்றன் நீளுதடா என்நெஞ்சில் வாள்!வாள்! உன்றன் நாளில்எனைப் பிரிக்குதடா சாவு! வந்து ஆளனிடம் பிரித்ததடா என்னை! என்னை! என்றதிர்ந்தாள் திசையதிர்ந்து போகும் வண்ணம்! ஒன்றுபடப் பார்த்திருந்தார்! அவளு டம்பில் குன்றத்தைக் கண்டார்கள் கொலுவின் முன்னே! நின்றிருந்த பெருமாட்டி நிலத்தில் சாய்ந்தாள்! பேச்சில்லை! கேட்கவில்லை எதையும் யாரும்! 'ஏச்சுக்கள், கொடுஞ்செயல்கள் எனக்கேன்?' என்றான். 'ஆச்சியே எனக்கருள்வாய்' என்று கேட்டான். பேச்சில்லை கேட்கவில்லை எதையும் யாரும்! |